Loslaten, hoe doe je dat?
Vaak denken we dat loslaten, in balans zijn, je vredevol en in harmonie voelen alleen weggelegd is voor de grote spirituele meesters onder ons. Dit terwijl we als mens allemaal gelijkwaardig zijn. Waarom lukt het ons dan niet om in ons leven het hoofd koel te houden, te stoppen met piekeren en het hebben van negatieve gedachten?
Is je goed blijven voelen en ontspannen zijn wel weggelegd voor jou wanneer je deelneemt aan het alledaagse leven?
Of is dit alleen voor mensen die zich bewust afzonderen van de maatschappij?
Lees hieronder het verhaal dat toont dat het gelukkig en ontspannen voelen voor ieder mens is bedoeld.
Een oudere monnik beslist op een zekere dag op reis te gaan met één van zijn leerlingen.
De monnik-in-opleiding weet dat de reis zwaar is, en dat ze een lange weg te gaan hebben, maar verheugt zich tegelijkertijd op de lessen die hij tijdens deze reis van zijn meester zal ontvangen.
De reis verloopt naar verwachting moeizaam en zwaar. Samen beklimmen ze bergen en dalen. En steken ze rivieren over, en zo brengt iedere stap hen dichter bij hun bestemming. De leerling-monnik bewondert de kalmte van zijn meester en heeft zich voorgenomen niet te klagen over de pittige reis.
Verderop stroomt een rivier. Meer dan de rivier, wat bomen, en struiken is er verder geen leven te bekennen, dan behalve een schim.
Wanneer ze dichterbij komen, aanschouwen ze een jonge, frivole, mooie jongedame bij de rivier.
In elkaar gedoken door de kou en verdriet kijkt het meisje op naar de reizigers.
Wanneer de monnik compassievol de jongedame vraagt wat haar heeft gedeerd, deelt ze met hem dat ze haar voet heeft verstuikt, en dat ze niet kan zwemmen. Ze is bang dat wanneer zij de rivier zal oversteken, zij meegesleurd zal worden door de stroom van de rivier en zichzelf niet kan redden. Al uren zit ze aan de rand van de rivier en piekert ze over hoe zij haar reis nu moet voorzetten. De komst van deze mannen geeft haar hoop.
De oudere monnik biedt de jongedame zonder aarzeling zijn hulp aan door haar op te tillen en zo samen de rivier over te steken. De jongere monnik kijkt geschrokken, maar volgt heb inschikkelijk. Na de oversteek verzekert de monnik zich ervan dat de jongedame nu zelfstandig haar reis kan voorzetten en besluiten ze hun weg te vervolgen. Dankbaar neemt de jongedame afscheid van de mannen.
Na uren lopen, ziet de monnik een geschikte boom die groot genoeg is om hen een veilig onderkomen voor de avond te bieden. En hij besluit daar te overnachten met zijn leerling.
Hij merkt op dat de leerling al die tijd in stilte de reis had voortgezet. De fronzen in het jonge gezicht van zijn leerling vertelden hem dat er iets mankeerde. Hij vroeg de jongeman wat er scheelde?
De jongeman aarzelde, maar besefte dat hij graag op reis had gewild om te leren van de meester. Na wat snelle overdenkingen waagde hij het er toch op en zei: “Meester, wij als monnik leven celibatair. We onthouden ons van enig contact met vrouwen. En toch zag ik dat u de jonge vrouw oppakte en haar droeg in uw armen. Dat is een zonde”.
Op het gezicht van de oudere monnik verscheen een glimlach. Dankbaar voor het feit dat een lichamelijk ongemak niet de reden was voor de teruggetrokkenheid van zijn normaal zo opgetogen leerling.
Wederom met groots geduld vertelde hij de leerling dat hij vanuit compassie had besloten om een medemens die pijn en verdriet had te helpen. Om te helpen was het nodig om de vrouw aan te raken. En omdat hij dit puur deed om haar te helpen, bleven zijn zinnen en gedachten zuiver ten opzichte van de jonge vrouw. Hij had de jongedame belangeloos geholpen en had daarmee zijn taak vervuld. Om deze reden had hij zich niet bekommerd over het wel of niet mogen aanraken van een vrouw. Zodra hij de jonge vrouw had neergezet, was hij verlicht van de last en heeft hij zijn reis voortgezet. De last die hij had gedragen, duurde slechts enkele minuten voor hem.
“Maar”, vertelde hij zijn leerling, “in tegenstelling tot mij heb jij de last van het dragen van de jonge vrouw, zelfs nadat zij was vertrokken, uren met je meegezeuld. Dit komt door de gedachten waar je uren op hebt gekauwd, herkauwt en niet hebt kunnen loslaten”.
De jonge leerling-monnik besefte dat hij zijn toch al zware reis alleen maar nog zwaarder heeft gemaakt, door vast te houden aan de negatieve gedachten.
De meesten van ons zullen zich, denk ik, wel herkennen in de leerling-monnik. Dagen, als het niet jaren is, worstelen we met gedachten die ons écht niet helpen, maar door de jaren heen zijn deze gedachten zo sterk geworden dat het loslaten niet vanzelf gaat. Ook al ben jij je er bewust van dat negatieve gedachten en gevoelens jou slecht laten voelen.
Wees hier niet te streng voor jezelf, omdat de hoeveelheid van herhalende gedachten deels te wijten is aan hoe het brein werkt. Van nature hebben we namelijk een lui brein. Als dit brein éénmaal zich een gedachtepatroon heeft aangeleerd, verzet het zich tegen het openstaan voor het leren van nieuwe gedachten. Dit is een natuurlijke werking, maar je hoeft je er niet zonder meer bij neer te leggen. Er zijn inmiddels erkende (wetenschappelijk) onderbouwde methoden om je te leren je negatieve gedachten te verminderen.
Eén van de oudste is meditatie. Een methode die voor de meeste mensen te leren is. Daarnaast is er een groeiende belangstelling en aanbod voor wetenschappelijke methoden, zoals *Mindfulnesstrainingen en ACT (Acceptance and Commitment therapy). En je kunt kiezen voor specifiek ‘loslaatcoaching’, bijvoorbeeld door de Sedona-methode.
Er zijn dus meer wegen die naar Rome leiden, wanneer jij hulp wilt bij het leren loslaten.
Ok, heb nog even geduld, want ik heb nu écht een heel effectieve Sedona-methode loslaatoefening voor je, om je een indruk te geven hoe ik anderen help volgens de Sedona-methode.
Een oefening in loslaten
Pas eerst een oefening toe dat jou helpt te ontspannen, zodat jij bij jezelf bewustwording kunt creëren voor een oplossing van je probleem.
Daarna is het tijd om jezelf een aantal vragen voor te leggen. Waar je niet per sé antwoord op hoeft te geven, maar vanuit rust en ontspanning onder je aandacht kunt brengen. Om te beginnen kun je een relatief kleine uitdaging kiezen voor deze oefening. Neem een probleem in gedachten waar je mee worstelt.
En stel jezelf de volgende vragen:
Wat is je gevoel nu?
Kun je dit gevoel er laten zijn, zoals het is?
Kun je dat gevoel loslaten?
Zou je dit gevoel willen loslaten?
Wanneer?
Deel je met mij jouw ervaring als je deze oefening hebt toegepast?
Meer informatie over de technieken
1 Artikel Mindfulness: https://radboudcentrumvoormindfulness.nl/onderzoek/wetenschappelijke-evidentie/
2. https://nl.wikipedia.org/wiki/Acceptance_and_commitment_therapy
3. Over de Sedona-methode
Er zijn vijf manieren om het proces van loslaten toe te passen. Ze leiden allemaal tot hetzelfde resultaat: het bevrijden van je natuurlijke vermogen om elke ongewenste emotie ter plekke los te laten. En een deel van de onderdrukte energie in je onderbewustzijn te laten verdwijnen.
• De eerste manier is door ervoor te kiezen dat je het ongewenste gevoel wilt loslaten.
• De tweede manier is om het gevoel te verwelkomen, en om de emotie(s) er gewoon te laten zijn.
• De derde manier is om je te verdiepen in de kern van de emotie.
• De vierde manier is door de tegengestelde polariteiten/dualiteiten, die we allemaal bij ons dragen, op te lossen.
• De vijfde manier is door bewustwording van je emotie en de connectie met het bewustzijn dat er achter zit.
Wil je meer lezen over onderzoek naar de Sedona-methode? Of leren deze methode te gebruiken? Plan dan een afspraak met mij.
Klik dan hier: Onderzoek naar de Sedona methode
